Tuesday, June 28, 2011

ശാന്തനും നിര്‍ദോഷിയുമായ ആട്ടിന്‍കുട്ടിയെ കുറിച്ച്.....


Photo PB Biju Madhyamam
സി.പി സുരേന്ദ്രന്‍
ജെമിനി2, പോസ്ത്മസ് പോയംസ്, കാനറീസ് ഓണ്‍ ദ മൂണ്‍ എന്നിവ കാവ്യസമാഹാരങ്ങള്‍. അയേണ്‍ ഹാര്‍വസ്റ്റ് , ലോസ്റ്റ് ആന്‍ഡ് ഫൌണ്ട് എന്നിവ നോവലുകള്‍. ഇന്ത്യന്‍ സര്‍ക്കസ് എന്ന ബ്ലോഗ് ഏറെ ശ്രദ്ധേയം.

ത്തരേന്ത്യന്‍ തട്ടകത്തില്‍ സി.പി സുരേന്ദ്രന്റെ വിലാസം ഇന്ത്യന്‍ ഇംഗ്ലീഷ് എഴുത്തുകാരന്റെയും പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്റെയുമാണ്. കേരളത്തിന് എല്ലാറ്റിനുമുപരി അദ്ദേഹം പവനന്റെ മകനാണ്. തൃശൂര്‍ ചെമ്പൂക്കാവിലെ വീട്ടില്‍ പവനന്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന മുറി. വാതിലില്‍ സി.പി സുരേന്ദ്രന്റെ  portrait of the space we occupy എന്ന കാവ്യ സമാഹാരത്തിന്റെ മുഖചിത്രം ഒട്ടിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു. പഴയ കുടുംബഫോട്ടോയാണതില്‍. പവനന്‍ വിടപറഞ്ഞിട്ട് ജൂണ്‍ 22ന് അഞ്ചുവര്‍ഷം തികയുന്നു.
പവനന്റെ ലോകമായിരുന്ന മുറിയില്‍ അടുക്കിവച്ച കണ്ണടകള്‍...ഫോട്ടോകള്‍...അലമാരയില്‍ പുസ്തകങ്ങള്‍...അതിനു നടുവില്‍ ഇരുന്നാണ് ഓര്‍മകളെ സുരേന്ദ്രന്‍ തിരിച്ചു വിളിച്ചത്...


അച്ഛന്‍

Each day is padded door shut
in my face, the other side is you
how shall i make you here the music
of the  grass growing silent  as dew   
                                                Catafalque / cp surendran       
              
 പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ ഈഗോ ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്ന പ്രവര്‍ത്തനമാണ് പൂര്‍ണമായും എഴുത്ത് . എഴുത്തുകാര്‍ അങ്ങേയറ്റം സ്വാര്‍ഥരായ മനുഷ്യരായിരിക്കും. അത്രമാത്രം അതിനുവേണ്ടി സമര്‍പ്പിക്കേണ്ടി വരുന്നതിനാലാണത്. 11ഓ 12ഓ വയസായപ്പോഴേക്കും ഞാന്‍ അച്ഛന്റെ ശത്രുവായി തീര്‍ന്നിരുന്നു. അതിനു മുന്‍പൊക്കെ എല്ലാ അര്‍ഥത്തിലും അദ്ദേഹമെന്റെ ഹീറോ ആയിരുന്നു. അത്രക്ക് അടുപ്പവുമായിരുന്നു.  വായനയുടെയും എഴുത്തിന്റെയും എന്റേതായ ലോകത്ത് ഞാനും കടന്നപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ സെന്‍സിബിലിറ്റികള്‍ക്കിടയിലായിരുന്നു അകല്‍ച്ച . അമേരിക്കന്‍ നോവലിസ്റ്റ് നോര്‍മല്‍ മെയ്ലര്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വലിയ എഴുത്തുകാരുടെ മുന്നില്‍ ചെന്നാല്‍ അവര്‍ ഇങ്ങനെ തുറിച്ചു നോക്കും. അവര്‍ അളക്കുന്നത് ഇവന്‍ എവിടെയുമെത്താന്‍ പോവുന്നില്ല എന്നായിരിക്കുമെന്ന്.  എന്റെ അച്ഛന്റെ കാഴ്ചപ്പാടില്‍ കുടുംബം ഒന്നുമായിരുന്നില്ല. നമുക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട് മനുഷ്യരെ മര്യാദക്ക് നോക്കിക്കാണാന്‍ അറിയില്ല. ഒന്നുകില്‍ പുകഴ്ത്തുക അല്ലെങ്കില്‍ പരിഹസിക്കുക എന്നതാണ് പൊതുവിലുള്ള രീതി. കൃത്യമായ കാഴ്ചപ്പാടില്‍ നോക്കിക്കാണുമ്പോഴേ വ്യക്തി ചരിത്രത്തിലെ സത്യമറിയുള്ളൂ. എഴുത്തുകാരന്‍ എന്ന നിലയിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കരിയറിനുവേണ്ടി കുടുംബത്തെ അവഗണിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. അച്ഛന്‍ ഒരു നല്ല മനുഷ്യനായിരുന്നു. ദിവസവും പത്തും ഇരുപതും കാര്‍ഡ് വീട്ടില്‍ വന്നു കിടക്കും. അതില്‍ പലതും ധനാഭ്യര്‍ഥന ആയിരിക്കും. അതിനു മുഴുവന്‍ മറുപടി ഇരുന്നെഴുതും.ശമ്പളം കിട്ടിയാല്‍ അവര്‍ക്കെല്ലാം പണമയച്ചുകൊടുക്കും. ഞങ്ങളുടെ ബന്ധുവിന്റെ കാര്യം ഞാന്‍ പ്രത്യേകം ഓര്‍ക്കുന്നു. എന്നും അയാള്‍ സാമ്പത്തിക പ്രശ്നങ്ങളില്‍ തന്നെയായിരുന്നു. ഓര്‍മ നഷ്ടപ്പെടും വരെ അച്ഛന്‍ എല്ലാ മാസവും അയാള്‍ക്ക് 50 രൂപ അയച്ചുകൊടുക്കുമായിരുന്നു. അന്ന് അന്‍പതു രൂപ വലിയ തുകയായിരുന്നു. എന്നാലും അത് മുടങ്ങാതെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഒരുപാട് ഗുണങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പൊഴും അച്ഛന്‍ എന്ന നിലയില്‍ തികഞ്ഞ പരാജയമായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ പഠിപ്പിന്റെ കാര്യമായാലും വീട്ടിലെ കാര്യമായാലും ഒന്നും നോക്കില്ല. അതൊക്കെ അമ്മയായിരുന്നു. എനിക്കിപ്പോഴും ഓര്‍മയുണ്ട്. ഊണ് കഴിക്കാനൊരു മേശയില്ല, കട്ടിലില്ല... അതൊക്കെ ഇന്‍സ്റ്റാള്‍മെന്റില്‍ അമ്മയായിരുന്നു വാങ്ങിയത്. അദ്ദേഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുറിയില്‍ മേശക്കുമുന്നില്‍ ആ ഒരു ലോകത്തായിരുന്നു. പുസ്തകങ്ങളുടെ വലിയൊരു മതില്‍ക്കെട്ടിനുള്ളില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കും പോലെയാണ് എനിക്കു തോന്നാറ്. മകന്‍ എന്ന നിലയിലുള്ള എന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിലാണ്  പറയുന്നത് അദ്ദേഹം പരാജയമായിരുന്നെന്ന്. ഒരു പക്ഷേ അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞിരുന്നിരിക്കും അതിനൊക്കെയാണ് ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തോട് തര്‍ക്കിച്ചിരുന്നതെന്ന്.  നമുക്കു ചുറ്റുമുള്ള പ്രശ്നങ്ങളെ വച്ച് നോക്കുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ അപ്രസ്കതരാണ് എന്ന് തോന്നുമ്പോഴാണ് പലപ്പോഴും ഒരു മൂവ്മെന്റ് ഉണ്ടാവുന്നത്. സ്വാതന്ത്യ്ര സമരം ഒക്കെപ്പോലെ...അപ്പോഴാണ് നമ്മള്‍ എന്തിനോവേണ്ടി സമര്‍പ്പിക്കുന്നത്. സാമൂഹ്യപ്രശ്നങ്ങളെ വച്ചുനോക്കുമ്പോ കുടുംബം അപ്രസക്തമായതുകൊണ്ടാവണം അച്ഛന്‍ അത്തരത്തില്‍ നീങ്ങിയത്. അച്ഛന്റേത് സ്വാര്‍ഥതയായിരുന്നോ (selfishness) നിസ്വാര്‍ഥതയായിരുന്നോ selflessness) എന്ന് എനിക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല.. ചിലപ്പോള്‍ ഏറ്റവും സ്വാര്‍ഥമായ കാര്യങ്ങളായിരിക്കും ഏറ്റവും നിസ്വാര്‍ഥമായി മാറുക...
ഞങ്ങള്‍ക്ക് വല്ലാത്ത സ്വാതന്ത്യ്രം അനുവദിച്ചു തന്നിരുന്നു. ചക്രവാളം നോക്കി മരുഭൂവില്‍ നില്‍ക്കുന്ന സ്വാതന്ത്യ്രമായിരുന്നു അത്. മുന്നില്‍ വിശാലമായി കിടക്കുകയാണ് വഴികള്‍. ഏതു വഴി അവിടേക്ക് എത്തണമെന്നോ എങ്ങനെ പോവണമെന്നോ ഒരു മാര്‍ഗനിര്‍ദേശവുമില്ല..അതുപോലെ ഒരു സ്വാതന്ത്യ്രം....വിശ്വാസങ്ങളെ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്ന സ്വഭാവമൊന്നും അച്ഛനില്ലായിരുന്നു.

യുക്തിവാദം

സായിബാബയെ പോലെ കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെട്ട അന്ധവിശ്വാസ ബിംബങ്ങള്‍ക്കെതിരെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം അദ്ദേഹം രംഗത്തുണ്ടായിരുന്നു. 25 വര്‍ഷം മുന്‍പ് മകരജ്യോതിയുടെ പിന്നിലെ തട്ടിപ്പ് പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നത് അച്ഛനടക്കമുള്ളവരാണ്. മനുഷ്യസൃഷ്ടിയാണ് മകരജ്യോതിയെന്ന് അവര്‍ പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നു. അന്നാരും അത് അത്ര കണക്കിലെടുത്തില്ല. കാലമേറെയെടുത്തു ഗവര്‍ണ്‍മെന്റിന് പറയാന്‍ അത് മനുഷ്യസൃഷ്ടിയാണെന്ന്. ഞാന്‍ അച്ഛനെപ്പോലെ തികഞ്ഞ യുക്തിവാദിയൊന്നുമല്ല. എനിക്കു തോന്നുന്നുണ്ട് എന്റേതായ ഒരു വിശ്വസത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന ആളാണ് ഞാനെന്ന്. എന്നാല്‍ അച്ഛന്‍ അന്ന് ചെയ്ത കാര്യങ്ങള്‍ ശരിയാണെന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ട്. എനിക്ക് നല്ല ഓര്‍മയുണ്ട് ഗുരുവായൂരില്‍ ക്ഷേത്രകവാടം സ്വര്‍ണം പൂശിയ സമയത്ത് അതിനെതിരെ പ്രക്ഷോഭം നടത്തി ആള്‍ ആനയുടെ തോട്ടികൊണ്ട് അടി മേടിച്ചു വന്നു.
അന്ന് വൈകുന്നേരം വീട്ടില്‍ വന്ന് ഷര്‍ട്ടഴിച്ച് അടിയുടെ പാട് അഭിമാനത്തോടെ ഞങ്ങളെ കാണിച്ചു തന്നു. അവരുടെ കാശ് അവരുടെ അമ്പലം എന്തെങ്കിലുമായിക്കോട്ടെ എന്ന് അന്ന് സ്കൂള്‍കുട്ടിയായ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.  യുക്തിവാദം എന്ന ധാരക്കപ്പുറത്ത് അച്ഛനില്‍ നിന്ന്  കൂടുതല്‍ സ്വാധീനിച്ചത് അതിന്റെ തന്നെ ഭാഗമായ മതേതരബോധം, സഹിഷ്ണുത, വിമര്‍ശനബുദ്ധി തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളാണ്. ആശയങ്ങളോടെല്ലാമുള്ള തുറന്ന സമീപനം, ചോദ്യങ്ങളുയര്‍ത്താനുള്ള പ്രവണത അതെല്ലാം കിട്ടുന്നത് അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്നാണ്.  ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കുമ്പോഴാണല്ലോ പുതിയ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നു വരുന്നത്. യുക്തിവാദത്തോടുള്ള അച്ഛന്റെ സമീപനത്തില്‍ എനിക്ക് വിയോജിപ്പുകളുണ്ടായിരുന്നു. കേരളത്തിലെ യുക്തിവാദികളുടെ കുഴപ്പമിതാണ് അവര്‍ ലോകത്ത് ഈ മേഖലയില്‍ നടക്കുന്ന ചലനങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നില്ല. റിച്ചാര്‍ഡ് ഡോക്കിന്‍സിനെപോലുള്ള യുക്തിവാദികള്‍ മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന പുതിയ ആശയങ്ങളും രീതികളുമൊന്നും ഏറ്റെടുക്കാതെ ചെറിയ കുറേ പ്രശ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം അവര്‍ ഇടപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കപടസ്വാമിമാരെ വെളിച്ചത്തുകൊണ്ടുവരും പോലുള്ള പ്രശ്നങ്ങളില്‍ ഇടപെടുന്നത് കപടആത്മീയതയുടെ വിളനിലമായ ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ളിടത്ത് പ്രധാനം തന്നെ. ഇവിടെ മതം മൈന്‍ഡ് മാനേജ്മെന്റായി മാറിയിരിക്കുന്നു. പകല്‍ അഴിമതിയും കളവും  കൊലപാതകവുമൊക്കെ നടത്തി രാത്രി എല്ലാം ശരിയാവുമെന്ന് സമാധാനിക്കാന്‍ ഏതെങ്കിലും ഗുരുവിന്റെ സന്നിധിയില്‍ അഭയം തേടുന്ന രീതി. മതം തന്നെ വലിയ കച്ചവടമായ ഇത്തരമൊരിടത്ത് തീര്‍ച്ചയായും യുക്തിവാദികളുടെ ഇടപെടലുകള്‍ അനിവാര്യമാണ്. എന്നാലും യുക്തിവാദത്തിന്റെ ഒരു സൈദ്ധാന്തിക മാതൃക രൂപപ്പെടുത്തുവാന്‍ അവര്‍ക്കു കഴിയുന്നില്ല.  ഗുരുവായൂരായാലും മകരജ്യോതി ആയാലും കപടസ്വാമിമാരായാലും പ്രശ്നങ്ങളില്‍ നിന്ന് പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു എന്നല്ലാതെ ഡോക്കിന്‍സ് സെല്‍ഫിഷ് ജീന്‍ എന്ന മാതൃക മുന്നോട്ടുവെച്ചതുപോലെ ദൈവമില്ലാത്ത ജീവിതരീതിക്ക് സൈദ്ധാന്തികമായി ഒന്നും മുന്നോട്ടുവെക്കാന്‍ അവര്‍ക്കായില്ല. അച്ഛനടക്കമുള്ളവരുടെ പ്രധാന പോരായ്മ അതായിരുന്നു. അത്തരത്തിലുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ഇവിടെ നടക്കുന്നില്ല. ഒരുപാട് പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ കെട്ടിമറിഞ്ഞു കിടന്ന അച്ഛന് ഇതിനൊന്നും സമയമുണ്ടായിരുന്നിരിക്കില്ല. യുക്തിവാദമുണ്ടായിരുന്നു പത്രപ്രവര്‍ത്തനമുണ്ടായിരുന്നു, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടി, സാഹിത്യഅക്കാദമി....അങ്ങനെ ഒരുപാട് പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വിശദമായ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് സമയം കിട്ടിയിരിക്കില്ല...

വിസ്മയം

My father on the cot in white, straight as a corpse in a coffin,
The hours crawl about him in ambush,
Detonating memory cells like bombs at each intractable breath
Burning synapses down like a bridge,
Weighting his tongue down
With speech slush.

                                   Catafalque / cp surendran      

അത്ഭുതകരമായ മനസ്ഥൈര്യവും അച്ചടക്കവുമുള്ളയാളായിരുന്നു അച്ഛന്‍. റൂമില്‍ കയറിയിരുന്നാല്‍ വൈകുന്നേരമാവുമ്പോഴേക്ക് ഒരുപുസ്തകത്തിന്റെ പകുതിയൊക്കെ ഒറ്റയിരിപ്പിന് എഴുതിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു അച്ചടക്കമുണ്ടായിരുന്നു. അക്കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ ആരാധനയായിരുന്നു എനിക്ക്. അല്‍സൈമേഴ്സിന്റെ അവസാന ഘട്ടത്തില്‍  ആ മനസ്ഥൈര്യം എന്നെ വിസ്മയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.  ഭാഷക്കൊപ്പം ഭാഷക്കുവേണ്ടി ജീവിച്ച ഒരു മനുഷ്യന് അത് കൈവിട്ടുപോവുകയെന്നു പറയുന്നത് വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ്. ചുറ്റുമുള്ളതിനൊക്കെ പേരുകൊടുക്കുന്ന പോലെയുള്ള ഒരു ആദമിക് ഫംങ്ഷനാണ് എഴുത്ത്. ആദം ലോകത്തെ വസ്തുക്കള്‍ക്ക് പേരു കൊടുത്തെന്നു പറയും പോലെ...വല്ലാത്ത സര്‍ഗാത്മക ഇടപാട്...അങ്ങനെയുള്ളപ്പോള്‍ നാമവും, വിശേഷണവും,ഭാഷയാകെ കൈവിട്ടു പോവുകയെന്നു പറയുന്നത് വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ്. ഒരുദിവസം ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ റൈറ്റിങ് പാഡ് എടുത്തുവച്ച് അച്ഛന്‍ മലയാള അക്ഷരങ്ങള്‍ എഴുതി പഠിക്കുകയായിരുന്നു. എഴുപത് വര്‍ഷത്തോളം കൈകാര്യം ചെയ്ത ഭാഷയെ ആദ്യം മുതല്‍ പഠിക്കാനുള്ള ശ്രമം.. പിടിച്ചു നിര്‍ത്താനുള്ള ശ്രമം..എന്തൊരവസ്ഥയായിരുന്നു അത്...എന്റെ കണ്ണുനിറഞ്ഞുപോയി.. അത്രക്ക് മനസ്ഥൈര്യമുണ്ടായിരുന്നു അച്ഛന്..അവസാന ശ്വാസം വരെ നിരീശ്വരവാദിയായിരുന്നു. പലപ്പോഴും പ്രായമേറുമ്പോള്‍ ഉല്‍ക്കണ്ഠകള്‍ കൂടും. ഓരോഘട്ടത്തിലും നമ്മെക്കുറിച്ച് ഉറപ്പില്ലായ്മ തോന്നിതുടങ്ങും...അത് വരെ യഥാര്‍ഥമെന്നു തോന്നിയത് സ്വപ്നമായി തോന്നും...വാര്‍ധക്യ സഹജമായ രോഗപരിവാരങ്ങള്‍ വന്നു കൂടാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോ...അത് അച്ഛന്റെ പ്രയോഗമാണ്. വാര്‍ധക്യ സഹജമായ രോഗപരിവാരങ്ങള്‍...വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുന്‍പ് കേട്ടതാ...അപ്പോ അതൊക്കെ വന്നു കൂടുമ്പം നമ്മള്‍ ഈശ്വരനിലോ മറ്റോ അഭയം തേടാന്‍ തുടങ്ങും. പക്ഷേ അച്ഛന്റെ കാര്യത്തില്‍ അവസാനം വരെ അദ്ദേഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വഴിയില്‍ ഉറച്ചു നിന്നു. അത് അദ്ദേഹം ചെയ്തകാര്യങ്ങളില്‍ അതിന്റെ ശരിയില്‍ എല്ലാമുള്ള ആത്മവിശ്വസമായിരുന്നു..

പുസ്തകം

അച്ഛന്റെ കേരളമെങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു എന്ന പുസ്തകം  ചരിത്ര രേഖ തന്നെയാണ്. ഗുന്തര്‍ഗ്രാസ്  റഷ്യയിലുടനീളം സഞ്ചരിച്ച് ചെയ്തതുപോലെ കേരളത്തിലെ ഉള്ളടരുകളില്‍ സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കേരളീയ ജീവിതം കൃത്യമായി പകര്‍ത്തിയെഴുതുകയായിരുന്നു അതില്‍.  വയനാട്ടിലെ തേയിലത്തൊഴിലാളികളുടെ  ഇടയിലൊക്കെ ചെന്ന് അവരുടെ വരുമാനം ജീവിതച്ചെലവ്... സൂക്ഷ്മാമായ ജീവിത പഠനം നടത്തുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെ കേരളത്തിന്റെ ഒ രറ്റം മുതല്‍ മറ്റേ അറ്റം വരെ സഞ്ചരിച്ച് താഴേത്തട്ടിലുള്ള ജീവിതം പകര്‍ത്തുകയായിരുന്നു.അടുത്ത കാലത്ത് ഡോക്റ്ററേറ്റിന് റിസര്‍ച്ച് ചെയ്യുന്ന ഒരു സ്ത്രീ അച്ഛന്‍ അന്നു പോയ വഴിയിലൂടെ വീണ്ടും സഞ്ചരിച്ച് പഠനം നടത്തിയിരുന്നു. ശരിക്കും ആ വഴിയിലൂടെ ഒരിക്കല്‍ കൂടി സഞ്ചരിക്കുന്നത് നല്ലതായിരിക്കും.

തെറ്റ്

അച്ഛനനെയും പ്രസ്ഥാനത്തിലുള്ളവരെയും  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രവര്‍ത്തകരെയുമൊക്കെ അക്കാലത്ത് വല്ലാതെ നിരാകരിക്കുന്ന രീതിയിലായിരുന്നു പൊതുവേ എന്റെ ഇടപെടലുകള്‍. അപക്വം...അനാവശ്യം എന്ന മട്ടിലൊക്കെ അവരുടെ മുന്നേറ്റങ്ങളെ ഞാന്‍ നിരാകരിക്കുകയോ പുച്ഛിക്കുകയോ ആയിരുന്നു. അത് വലിയ തെറ്റാണെന്ന് എനിക്കിപ്പോള്‍ തോന്നുന്നു.  അച്ഛനെയും ആ വഴിയില്‍ ഞാന്‍ നിരാകരിക്കുകയായിരുന്നു. അതിനിടയില്‍ അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്ന് പഠിക്കാനുള്ള ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ പഠിച്ചില്ല. അത് വലിയ തെറ്റായിരുന്നു. പലപ്പോഴും സാമ്പത്തികമായ അരക്ഷിതാവസ്ഥയൊക്കെ അച്ഛനുമായുള്ള സംഘര്‍ഷത്തിന് കാരണമായിരുന്നു.  എന്റെ ആദ്യ കവിതാ സമാഹാരമൊക്കെ വന്ന കാലത്ത് കൃത്യമായ  പിന്തുണയുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരു എഴുത്തുകാരനെന്ന നിലയില്‍ എന്റെ ഇടം കണ്ടെത്താന്‍ കൂടുതല്‍ സഹായകമായേനെ. അതൊന്നും ലഭിച്ചില്ല. പലപ്പോഴും  ഇത്തരത്തിലുള്ള യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളായിരുന്നു എനിക്കെന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നത്.

photo PB Biju Madhyamam
  • ഒരിക്കല്‍ തന്നെ വിമര്‍ശിച്ച ലേഖനത്തിനു മറുപടിയായി പവനന്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ഒരു ആട്ടിന്‍കുട്ടിയെപോലെ ശാന്തനും നിര്‍ദോഷിയുമാണ്.

Nidheesh Nadery

2 comments:

  1. തിരുവനന്ത പുരത്ത് ഇത്തവണയും പവനൻ അനുസ്മരണത്തിൽ പങ്കെടുത്തിരുന്നു. നേരിട്ട് പരിചയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും അടുത്തും അകന്നും നിന്ന് പവനനെ നിരീക്ഷിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ശാന്തനായ ഒരു വിപ്ലവകാരിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. അഗാധമായ പാണ്ഡിത്യത്തിനും വിശാലമായ ചിന്തകൾക്കും ഒപ്പം നിഷ്കളങ്കമായ ചിരിയും വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത രോഷവും രോഷവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈമുതലായിരുന്നു. ആ ശുഭ്രവസ്ത്രധാരിയുടെ രൂപം മനസിൽനിന്ന് ഇനിയും മാഞ്ഞിട്ടില്ല. ഇ.എം.എസും പവനൻസാറും തമ്മിലുള്ള സംവാദങ്ങൾ വായിച്ചാണ് യുക്തിവാദത്തെക്കുറിച്ച് മനസിലാക്കി തുടങ്ങിയത്. പിന്നെ എന്നും അദ്ദെഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾക്കായി കാതോർത്തിരുന്നിട്ടുണ്ട്

    ReplyDelete